Romeinse dekking
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Romeinse dekking is een term die verwijst naar historische dakbedekkingstechnieken, zoals Monnik en Non of Tegula et Imbrex, waarbij overlappende holle en bolle of vlakke en bolle pannen worden gebruikt om een waterdicht dakoppervlak te creëren met een karakteristiek golvend patroon.
Omschrijving
De Romeinse dekking is gebaseerd op eeuwenoude methoden van dakbedekking, waarbij de functionaliteit van waterafvoer wordt gecombineerd met een specifieke esthetiek. Bij systemen zoals Monnik en Non worden holle ('non') pannen naast elkaar gelegd, waarbij de voegen worden afgedekt door bolle ('monnik') pannen die hier overheen liggen. Dit zorgt voor een dubbele laag pannen op grote delen van het dakvlak ('dubbele dekking'), wat bijdraagt aan de waterdichtheid. De pannen lopen vaak taps toe en worden traditioneel vaak vastgezet met bijvoorbeeld cement of er werden stroppen tussen pan en panlat gestoken voor stabiliteit en winddichting. Dit type dekking resulteert in een duidelijk golvend dakvlak en wordt geassocieerd met een mediterrane uitstraling.
Typen pannen bij Romeinse dekking
De bekendste pan die geassocieerd wordt met Romeinse dekking is de Monnik en Non pan, een combinatie van een bolle (monnik) en een holle (non) pan die elkaar overlappen. Een vergelijkbaar, nog ouder systeem is Tegula et Imbrex, waarbij een vlakke pan (tegula) wordt afgedekt door een bolle pan (imbrex) over de naad. Beide methoden kenmerken zich door de overlappende plaatsing die zorgt voor de waterdichting en het kenmerkende uiterlijk van het dak. Moderne varianten van deze pannen kunnen voorzien zijn van neusjes of horentjes voor bevestiging aan panlatten of sluitingen om de water- en winddichtheid te verbeteren.
Vergelijkbare termen
Dakpannen
Gebruikte bronnen: